Dirk thienpont

Geboren in 1971, groeide ik op in de schaduw van een uitdagende omgeving. Mijn jeugd kenmerkte zich door een alleenstaande moeder met psychische problemen, een alcohol- en medicijnverslaving, en talloze verblijven in instellingen. Te midden van deze tumultueuze omstandigheden ontbrak de ruimte om werkelijk kind te zijn; spelen werd ingewisseld voor overleven. Mijn leerschool vond niet plaats in klaslokalen, maar op straat, waar ik als jonge zwerver waardevolle lessen putte uit mijn ervaringen. Creativiteit werd een noodzaak.

De nasleep van mijn jeugdjaren bracht me niet alleen in aanraking met ADD en posttraumatische stress, maar leidde ook tot een depressie en een worsteling met diverse verslavingen. Van overlevende zwerver transformeerde ik uiteindelijk tot een spelende reiziger.

Om te ontsnappen aan de gevangenis van mijn verleden en de rol van slachtoffer, nam ik resoluut de beslissing om volledige verantwoordelijkheid te nemen voor mijn leven. Gedurende twintig jaar benaderde ik vrijwel elke vorm van therapie. Creatieve en psychotherapie, opstellingen, lichaamswerk, trauma- en regressietherapie, schilderen, tekenen, muziek spelen, en een verblijf van 2,5 jaar in India vormden slechts een fractie van mijn tocht naar zelfontplooiing.

India werd een tweede thuis, waar ik twee bijzondere mensen ontmoette. Samen sloten we onszelf een maand lang op en gingen een kunstzinnige en speelse dialoog aan. Lachen, huilen en verwonderd zijn over de versterkende dynamiek van samen kleur bekennen stonden centraal in onze creatieve reis.

Deze ervaring nam ik mee op mijn missie om met straatkinderen en kinderen uit dichtbevolkte sloppenwijken te schilderen in het kader van mijn project 'A heART for India'. De kunstwerken werden uitgewisseld met kinderen in het prachtige Gent, die aan de Academie voor Beeldende Kunst studeerden, waar ik zelf experimentele schilderkunst verkende.

Dit bovenstaande verhaal heeft me geleerd dat iedereen die durft te spelen, ook de mogelijkheid heeft om te schilderen.

In mijn atelier waar ik ook tentoonstellingen, workshops, creatieve therapie en vuurcirkels organiseer, deel ik graag mijn wereld en toon ik graag mijn werken. Ze nodigen uit om onze binnenwereld en de rijkdom van ons innerlijke kind te ontdekken.

Mijn werk,

Het vertrekpunt van elk schilderij is dat wat zich op dat moment aandient. Het zijn mijn dagboeken, mijn spiegels, ontdekkingsreizen. Telkens opnieuw worden de ruwe kantjes van het leven tijdens het schilderen afgevijld, de littekens worden eretekens, het zwart- witdenken krijgt kleur tot wanneer de bestemming bereikt is. Pas dan komt het schilderij mij iets vertellen waar ik nog geen doorleefde inzichten in had.

Spelen is nu mijn tweede natuur geworden, mijn kracht, mijn toeverlaat, mijn muze. en ik heb een onweerstaanbare drang om te creëren.

Na het spelen met verf komt het spelen met woorden om een titel aan het werk te geven. Soms voegt de titel iets toe aan het werk of is het bedoeld om de fantasie van de kijker te prikkelen. Een andere keer komt het voort uit de behoefte om een gevoel of zelfs een statement in de wereld te zetten. Alles kan, alles mag en is mogelijk in het hier en nu. Net zoals aardekleuren hemels kunnen worden.

Hieronder nog een inkijk in de ‘vier werelden’ waartoe mijn werken behoren:

1. Mijn cirkels/Mandala’s
De geschilderde cirkels vormen elk op zich een kijkspel om tot rust te komen. Door de studie van elke kleur, de positionering en hun onderlinge relatie ontstaat magie. Als je de tijd neemt om ze in je op te nemen, zie je beweging, letterlijk en figuurlijk. Op klein of groot formaat, de essentie blijft dezelfde.

2. Mijn abstracte, intuïtieve werken.

Mijn vrijheid is evenveel waard als jouw vrijheid.
Je kan en mag zien wat je wil, nodig hebt of op zoek naar bent.
Elk werk is in oorsprong een onbeschreven blad. Het vergt moed om de eerste penseelstreken te zetten, om te werken vanuit mijn gevoel in plaats van mijn denken. Wanneer mijn lichaam mijn intuïtie volgt, ontstaat vrijheid en levensvreugde. Elk schilderij bepaalt zelf wanneer het helemaal zichzelf is om de wereld in te gaan.

3. Mijn minimalistische werken.
Met zo weinig mogelijk beweging een sterk beeld krijgen. Vanuit één (soms ingehouden) adem en een gerichte aandacht. In deze werken breng ik ook steeds een focuspunt aan, een minimalistisch accent met een enorme impact op het volledige beeld.

4. Mijn gekraste zielen.
een serie werken ontstaan in 2006. Ik legde het proces van traumaverwerking vast op foto. Pas in 2011 gebruikte ik de foto’s als inspiratiebron om de transformatie van kwetsbaarheid naar kracht weer te geven.

en zo vind ik telkens mezelf, al spelend, al schilderend. Welkom in mijn (speel)wereld(en), welkom in mijn atelier.

Dirk thienpont.